Αναρτήθηκε από: admin | 25 Νοεμβρίου 2014

Παράλογη, Άδικη και αποκλειστικά για λόγους σκοπιμότητας η φυλάκισή μου


Β.ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣME THN ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΔΥΟ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ «ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΟ ΘΥΜΑ»

vpapageorgopoulos_synty

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ «ΓΝΩΣΗΣ»

Καθώς σε λίγες ημέρες (27-11-2014) συμπληρώνω 21 μήνες μιας ΠΑΡΑΛΟΓΗΣ, ΑΔΙΚΗΣ και αποκλειστικά για λόγους ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ  φυλάκισης, κάθομαι και σκέφτομαι:

Για να καταδικάσει το Δικαστήριο ένα πολίτη για «συνέργεια» σε κακούργημα που διέπραξε τρίτος, θα πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχει στην διάθεσή του απολύτως συγκεκριμένα ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ότι ο  πολίτης αυτός είχε ΓΝΩΣΗ των παρανομιών που διέπραττε ο τρίτος!

Διαβάζω μάλιστα σε ένα βιβλίο του Επίτιμου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγγελου Κρουσταλλάκη ότι «Η Δικαιοσύνη ΑΞΙΩΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ την ύπαρξη ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ και πειστικής αιτιολόγησης».

Στην δική μου περίπτωση, αλήθεια ΠΟΙΟΣ μου είχε μεταφέρει την ΓΝΩΣΗ ότι ένας από τους 4.500 υπαλλήλους του Δήμου υπεξαιρούσε –χρόνια ολόκληρα πριν ορκισθώ Δήμαρχος το 1999 – τα χρήματα που του έδινε η Ταμειακή Υπηρεσία για να πληρώσει Εφορία και Ασφαλιστικά Ταμεία  και αυτός τα έβαζε στην τσέπη του;

Απολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ!

Ποιος κατέθεσε στο Δικαστήριο ότι με ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ;

Απολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ!

Από πού να έχω ΓΝΩΣΗ όταν ΔΕΝ ΜΕ  ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ  είτε γραπτώς είτε προφορικώς, όπως ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ στο Δικαστήριο:

  1. ΟΥΤΕ η Εφορία που δεν εισέπραττε τα υπεξαιρεθέντα και συγχρόνως έδινε φορολογική ενημερότητα στον Δήμο!
  2. ΟΥΤΕ τα Ασφαλιστικά Ταμεία που δεν εισέπρατταν τα υπεξαιρεθέντα και δεν διαμαρτύρονταν είτε γραπτά είτε προφορικά!
  3. ΟΥΤΕ κάποιος υπάλληλος του Δήμου, είτε της Ταμειακής Υπηρεσίας (Προϊστάμενος κ.λ.π.), είτε των Οικονομικών Υπηρεσιών (Προϊστάμενος κ.λ.π.),, είτε οποιασδήποτε άλλης Υπηρεσίας!
  4. ΟΥΤΕ κάποιος διορισμένος (Γεν. Γραμματέας κ.λ.π.), ΟΥΤΕ κάποιος αιρετός (Αντιδήμαρχοι κ.λ.π.) είτε της δικής μου παράταξης είτε κάποιας άλλης, είτε μετά το 1999 είτε πριν το 1999!
  5. ΟΥΤΕ κάποιος κατηγορούμενος, ΟΥΤΕ κάποιος απλός πολίτης!
  6. ΟΥΤΕ το Ελεγκτικό Συνέδριο που ήλεγχε τον Δήμο και τα έβρισκε όλα νόμιμα!
  7. ΟΥΤΕ το Υπουργείο Οικονομικών που ήλεγχε τον Δήμο και τα έβρισκε όλα νόμιμα!
  8. ΟΥΤΕ η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας που ήλεγχε τον Δήμο και τα έβρισκε όλα νόμιμα!
  9. ΟΥΤΕ οι Ορκωτοί Ελεγκτές που ήλεγχαν τον Δήμο και τα έβρισκαν όλα νόμιμα!
  10. ΟΥΤΕ βεβαίως ο υπεξαιρέτης –επίορκος υπάλληλος του Δήμου- όπως ο ίδιος κατέθεσε στο Δικαστήριο.

Από πού λοιπόν να ΓΝΩΡΙΖΩ για τις υπεξαιρέσεις ;

Από που να έχω ΓΝΩΣΗ όταν απεδείχθη ότι ΟΥΔΕΙΣ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ;

Με την εμφάνιση λοιπόν της απόφασης, δεδομένου ότι δεν ΥΠΑΡΧΕΙ απολύτως  κανένα πρόσωπο ή Φορέας που να με ενημέρωσε , θα αποδειχθεί περίτρανα άλλη μία φορά   ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΟ ΘΥΜΑ!

ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ ΜΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ!

ΟΤΙ ΑΔΙΚΑ ΣΠΙΛΩΘΗΚΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ!

ΟΤΙ ΑΔΙΚΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΕΔΩ ΚΑΙ 21 ΜΗΝΕΣ!


Σχόλια

  1. Με όλο τον σεβασμό απέναντι στη δύσκολη θέση στην οποία έχετε περιέλθει επιτρέψατε μου να εκτιμήσω ότι κάμετε εσφαλμένη προσέγγιση του αίτιου της καταδίκης σας θέτοντας την κριτική σας διαμαρτυρία εκτός του θέματος όπως αυτό αποτυπώθηκε στο σκεπτικό της απόφασης.

    Κατά γενική αρχή του δικαίου, «άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται». Συνεπώς, ο δράστης αδίκων πράξεων δεν είναι δυνατό να απαλλαγεί από την ποινή προβάλλοντας απλώς τον ισχυρισμό ότι δεν ήξερε ότι αυτό που έκανε απαγορεύεται. Γι’ αυτό άλλωστε και το άρθρο 31 παράγραφος 2 του Ποινικού Κώδικα ορίζει ότι «μόνη η άγνοια του αξιοποίνου δεν αρκεί για να αποκλείσει τον καταλογισμό».

    Δεν καταδικαστήκατε με την κατηγορία ότι γνωρίζατε, ούτε ότι ήσασταν ενήμερος τίνι τρόπω. Καταδικαστήκατε ( με απειροελάχιστη – όντως αξίζει να σημειωθεί – διαφορά ψήφων ) για το ότι ΠΑΡΑΛΕΙΨΑΤΕ να ενημερωθείτε. Κατέστητε – σύμφωνα πάντα με το σκεπτικό της απόφασης – ‘’συνεργός’’ εν ΑΓΝΟΙΑ σας. Και όσο και αν φαίνεται παράλογο αυτό είναι τιμωρητέο. Συνιστά κολάσιμη πράξη. Δεν καταδικαστήκατε για ΔΟΛΟ όπως νομίζετε ( που επιβάλλει προ απαιτούμενη τη Γνώση του εγκλήματος για την οποία κραυγάζετε ) αλλά για αμέλεια. Για ασύγγνωστη (δηλαδή ασυγχώριτη). Πλάνη. Η αμέλεια σας αυτή στην περίπτωση σας κάλλιστα όμως μπορεί να θεωρηθεί ως ‘’ΣΥΓΓΝΩΣΤΗ’’ (δηλαδή συγχωρήσιμη).. Και νομίζω ότι εκεί πρέπει να προσανατολίσετε την κρητική διαμαρτυρία σας όσον αφορά το άδικο χαρακτήρα του εγκλεισμού σας Αλλά και την περαιτέρω υπερασπιστική σας γραμμή.

    Κατά το άρθρο 31 παράγραφος 2 του ισχύοντος Ποινικού Κώδικα, η άδικη πράξη δεν καταλογίζεται στον δράστη αν αυτός πίστεψε λόγω πλάνης ότι είχε δικαίωμα να τελέσει την πράξη και η πλάνη του αυτή ήταν «συγγνωστή» (δηλαδή συγχωρήσιμη). Υπό αυτές τις δύο προϋποθέσεις δηλαδή α)να πίστεψε ο δράστης ότι είχε δικαίωμα να τελέσει την πράξη , β)η πλάνη του να ήταν συγγνωστή, η νομική πλάνη ανάγεται σε λόγο άρσεως του καταλογισμού της πράξεως, οπότε θεωρείται ότι ο δράστης δεν ενέργησε έχοντας δόλο ή αμέλεια και απαλλάσσεται από την κατηγορία.

    Σχετικά με τη νομική πλάνη ο Άρειος Πάγος, το ανώτατο ποινικό δικαστήριο της χώρας, έχει νομολογήσει τα ακόλουθα : » 1. Από τη διάταξη του άρθρου 31 παρ. 2 ΠΚ, προκύπτει ότι, για να μη καταλογιστεί η πράξη στον δράστη, λόγω συγγνωστής νομικής πλάνης, απαιτείται να συντρέχει πεπλανημένη πίστη αυτού για το δικαίωμά του να εκτελέσει την πράξη και άγνοια του αδίκου χαρακτήρα της, τον οποίο δεν μπορούσε να γνωρίζει, οποιαδήποτε και να κατέβαλλε επιμέλεια και προσπάθεια, ενόψει των πνευματικών και επαγγελματικών δυνατοτήτων του. Στην περίπτωση της συγγνωστής νομικής πλάνης, σε αντίθεση με την περίπτωση της πραγματικής πλάνης, η πράξη δεν μπορεί να αποδοθεί στον δράστη ούτε εξ αμελείας. Περίπτωση νομικής πλάνης για τον άδικο χαρακτήρα της πράξεως συντρέχει και όταν ο δράστης κατά πλάνη με τα γνωστά σε αυτόν περιστατικά της συγκεκριμένης περιπτώσεως σχηματίζει αντίληψη που περιέχει πλάνη αναφορικά με τον άδικο χαρακτήρα της πράξεως και με πίστη στην αντίληψή του αυτή ενεργεί. Η πλάνη του αυτή είναι συγγνωστή, όχι μόνον όταν αγνοεί, αλλά και όταν με τις πνευματικές και επαγγελματικές ικανότητές του και την προσπάθεια που έπρεπε να καταβάλλει για να πληροφορηθεί το επιτρεπτό της πράξεως, δεν μπορούσε να γνωρίζει τον άδικο χαρακτήρα της. Το τελευταίο συμβαίνει όταν ο δράστης ευλόγως πίστεψε ότι μπορούσε να προβεί στην πράξη του από σφαλερή ερμηνεία ή αντίληψη διατάξεων άλλων εκτός του ποινικού δικαίου από τις οποίες παρασύρθηκε».
    Απόφαση 2038/2009 Αρείου Πάγου στον ιστότοπο areiospagos.gr

    Eύχομαι εάν έχετε δίκιο να το βρείτε.


Σχολιάστε

Kατηγορίες